صدای حقیقت
صدای حقیقت
سرزمین غزه پر از فریادهای بی‌صدا است، جایی هست که قلمِ خبرنگار، دستانِ پزشک و نگاه معصوم کودک همه‌و‌همه هدف گلوله قرار گرفتند.
پزشکی که باید مرهم زخم‌ها باشد، زخمی و خونین بر زمین افتاده.
خبرنگار که باید روایت کند، پیش از آنکه سخن گوید خاموش شده.
کودک زخمی که با چشمانی پر از ترس به دفاع از سرزمین ایستاده، زمین شرمنده‌ی خونش و آسمان شرمنده‌ی اشک‌هایش شده.
«هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ: هیهات،هیهات که این وعده‌ها که به شما می دهند راست باشد»¹
اما هرگز حقیقت را نمی‌توانند بکشند.
«إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً*و نَرَاهُ قَرِیباً:که این مردم آن روز را بسیار دور بینند،و ما نزدیک می‌بینیم»²
و ما می‌دانیم روزی خواهد آمد…
روزی که صاحب الزمان(عج) با برافراز کردن پرچم عدالت بر این خاک، مرهم بر زخم‌ها می‌نهد.
غزه تنها نیست…
انتظار آن، با انتظار ما یکی است.
و مهدی خواهد آمد تا فریادهای بی‌صدا شنیده شود.
اللهم عجل لولیک الفرج
ـــــــــــــــــــــــــــــ
1)سوره مؤمنون، آیه 36
2)سوره معارج، آیه 6،7
#به_قلم_خودم
#محبان_اهل_بیت_ع
#سوژه_هفتگی
✍ سمیه جنامی