هِوالِ مهربان

کُرد‌ها به نزدیک‌ترین یارشان‌ می‌گویند«هِوال» چه زیباست که ما هم امام‌مان را با دل و جان هِوال صدا بزنیم؛ رفیقی که در قلبمان ماندگار است حتی اگر حواسمان به حضورش نباشد حواسش به ما است.

گاهی دلمون می‌گیرد و فکر می‌کنیم کسی حال‌مان را نمی‌فهمد همان لحظه به یاد می‌آوریم که امام مثل یک هِوالِ مهربان شاهد تنهایی و اشک‌هایمان است.

شاید ما او را نمی‌بینیم اما او ما را می‌بیند و برایمان دعا می‌کند.
گاهی اوقات در بین روز شاهد شادی و نشاط خود باشیم که شاید نگاه امام زمان (عج) بر ما منعکس شده است و این کافی است تا آرام شویم.
اگر ما یادش کنیم، اگر‌‌ با او مثل یک دوست صمیمی حرف بزنیم، متوجه می‌شویم انتظار فقط نشستن نیست، بلکه زندگی کردن با یاد اوست.

#به_قلم_خودم
#محبان_اهل_بیت_ع
✍ سمیه جنامی