​پرنده‌ی مرثیه‌خوان

جغد پرنده‌ای بود که خانه‌اش در قصرها و باغ‌های پرشکوه بود.
شب‌ها بر بام ایوان‌ها می‌نشست و به آوازهای شاد، گوش می‌داد و از زَرق‌وبَرق قصرها لذّت می‌برد، اما روزی بر او گذشت که در آن روز خورشید کربلا غروب کرد، آسمان خون گریه می‌کرد و همه کائنات در مأتم نشستند.

پس از دیدن آن واقعه که چگونه فرزندِ ولایت،
مظلوم و بی‌گناه بر خاک افتاده و خیمه‌ها را آتش گرفته، از همان لحظه شب‌وروز برایش یکسان شد، دیگر هیچ وقت دلش در قصرها آرام نگرفت و ناله‌هایش در عمق شب بود نه برای تنهایی‌ بلکه برای غربت حقیقت بود.
از پرنده قصرها به مرثیه‌خوان اهل‌بیت در خرابه‌ها تبدیل شد.

امام صادق(ع)می فرماید:«در طول روز این پرنده روزه‌دار و شب به هنگام افطار آنچه خداوند منّان روزی او کرده استفاده میکند سپس پیوسته بر مصائب حضرت حسین بن علی زمزمه نموده و نوحه سرائی می کند تا صبح طلوع کند».¹

برای تمام دل‌ها که بدانند«پس از عاشورا جای آرامش در دنیا نیست»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱)کامل الزیارات، ص۹۹

#به_قلم_خودم

#محبان_اهل_بیت_ع 
✍🏻سمیه جنامی